Wino czerwone powstaje z czerwonych – inaczej ciemnych – winogron. Jego barwa może wahać się od intensywnie fioletowej w przypadku win młodych przez ceglastą czerwień charakterystyczną dla win dojrzałych aż po odcienie brązu w winach o wysokim potencjalne dojrzewania pod koniec okresu rozwoju bukietu. Znane jeszcze w starożytności wino czerwone po dziś dzień cieszy się ogromnym uznaniem na całym świecie. Dobre czerwone wino jest powszechnie uważane za przejaw wysokiej klasy sztuki winiarskiej.
Wino czerwone powstaje w złożonym i wieloetapowym procesie winifikacji. W zależności od tego jakie decyzje podejmie w poszczególnych jej fazach winiarz, trunek może dostarczać zupełnie innych doznań, zarówno jeśli chodzi o bukiet, aromaty, poziom taniczności czy wyczuwalną słodycz.
Pierwszym etapem produkcji wina jest zbiór winogron. Już na tym etapie winiarz decyduje, kiedy chce pozyskać owoce. Winifikacja przewiduje różnego rodzaju techniki, które przekładają się na poziom słodyczy w winie. Dobrym przykładem są późne zbiory (ang. late harvest), kiedy zbiera się już przejrzałe winogrona, które utraciły większość naturalnej wody. Jeszcze inna strategia to zbiór zamarzniętych gron wykorzystywanych do produkcji wina lodowe, Icewine. Wreszcie można też zerwać owoce i poddać je suszeniu w naturalnych warunkach. To tzw. Appasimento. Metod na manipulację poziomem słodyczy jest naprawdę sporo.
Następnie zebrane owoce podlegają odszypułkowaniu oraz selekcji w poszukiwaniu MOG (ang. Matter Other Than Grapes), czyli niechcianych dodatków w postaci zgnitych owoców lub insektów. Co ciekawe dobre czerwone wino może zostać poddane procesowi botrytyzacji, czyli celowego zakażenia szlachetną pleśnią Botrytis cinerea. Takie alkohole są szczególnie cenione przez koneserów.
Przesegregowane owoce są miażdżone i umieszczane w kadziach, razem ze skórkami oraz pestkami. Kolejnym etapem jest maceracja, w wyniku której do trunku trafiają związki zawarte w skórkach, w szczególności antocyjany oraz taniny odpowiedzialne za wyczuwalną cierpkość – charakterystyczny element bukietu, który niemalże nie występuje w winie białym, gdzie zawartość tanin jest śladowa. Maceracja w przypadku wysokiej jakości win potrafi trwać nawet kilkadziesiąt dni. W jej trackie na wierzch wypływa tzw. kożuch, który należy „wpychać” na dno zbiornika. W praktyce czyni się to na dwa sposoby – poprzez mechaniczne ugniatanie czapy przy pomocy długich drągów przypominających wiosła albo przepompowywanie spodniej warstwy płynu i polewanie nią czapy od góry.
Następny etap to fermentacja alkoholowa, podczas którego drożdże stopniowo zamieniają cukier zawarty w winogronach w alkohol. W zależności od czasu jej trwania wino może mieć różną zawartość cukru resztkowego oraz „moc”, czyli zawartość alkoholu. Pod względem zawartości cukru resztkowego wyróżnia się:
Dobre czerwone win fermentuje w dosyć wysokiej temperaturze, nawet 32 stopni Celsjusza. Wiele win czerwonych jest poddawanych też drugiej fermentacji, malolaktycznej (kwasowo-jabłkowej). W jej wyniku alkohol traci kwasowość i staje się łagodniejszy.
Ostatnie etap produkcji obejmują klarowanie, filtrowanie i butelkowanie wina. Wysokiej klasy trunki mogą też dojrzewać w celu rozwoju bukietu. Zwykle dzieje się to w dębowych beczkach i trwa kilka miesięcy.
Dobre czerwone wino powinno być podawane we właściwej temperaturze i w odpowiednich kieliszkach. Jeśli chodzi o ciepłotę, to im wino jest pełniejsze i bogatsze, tym temperatura jego serwowania powinna być wyższa. Uznaje się, że wina pełne, np. z rejonu Bordeaux, powinny być podawane w temperaturze 17-18 stopni Celsjusza. Wino o mniej złożonej strukturze, jak Chianti najprzyjemniej spożywa się w temperaturze 14-17 stopni Celsjusza. Lekkie alkohole, np. z regionu Bardolino mogą być serwowane w temperaturze około 12-12 stopni Celsjusza.
Podstawowa zasada parowania win z jedzeniem zakłada, że lżejsze trunki lepiej smakują z delikatnymi potrawami, cięższe zaś, z bardziej pikantnymi. Wino wytrawne będzie wspaniałym dodatkiem np. do gęsi, kaczki lub dziczyzny, z kolei półwytrawne wzbogaci smak czerwonego mięsa oraz potraw grillowanych. Trunki półsłodkie i słodkie świetnie parują się z deserami, przy czym powinny być o ton mniej słodkie od deseru tak, aby stanowić dla niego tło oraz oczyścić kubki smakowe. Bardzo słodkie wina można też potraktować jako deser sam w sobie.
Wino czerwone po otwarciu utrzymuje swoje walory znacznie dłużej niż białe. Jeżeli zostanie zamknięte korkiem minimalizującym kontakt z tlenem i wstawione do lodówki, jego okres przydatności sięga nawet 28 dni. Wiele jednak zależy od jego typu. Wina wytrawne są mniej trwałe niż słodkie czy półsłodkie. Na wydłużenie przydatności wpływa też wyższa zawartość alkoholu.
Kaloryczność czerwonego wina w dużej mierze zależy od jego typu. Najkorzystniej pod tym względem prezentuje się wino wytrawne, którego kieliszek ma niespełna 70 kcal. Trunki półwytrawne mają około 75 kcal. Alkohole półsłodkie i słodkie będą miały nieco więcej kilokalorii – odpowiednio około 90 oraz 100 do 110 kcal.
Wino czerwone uchodzi za najzdrowszy alkohol na świecie pod warunkiem, że jest spożywane w odpowiednich, niezbyt dużych ilościach i regularnie. Potwierdza to naród Francuzów u których zapadalność na chorobę wieńcową jest mniejsza nawet o 40% w stosunku do pozostałej populacji globalnej. Co takiego zawiera w sobie czerwone wino?
Czy wino czerwone jest zdrowe na wątrobę? Okazuje się, że tak, a to dzięki zawartym w nim przeciwutleniaczom. Prozdrowotne właściwości wykazuje przede wszystkim resweratrol będący bardzo silnym przeciwutleniaczem. Badania potwierdzają, że może on łagodzić skutki niealkoholowego stłuszczenia wątroby, a także zmniejszać ryzyko incydentów kardiologicznych
Niemal 30 lat temu udowodniono, że czerwone wino może zmniejszać oksydację cholesterolu LDL (czyli złego cholesterolu) nawet o 100%. W przypadku wina białego jest to zaledwie kilka procent.
Najzdrowsze jest wino czerwone wytrawne, które może zawierać nawet 10-krotnie więcej polifenoli niż wino białe. Największe stężenie polifenoli znajdziesz w winach wyprodukowanych ze szczepów pinot noir, petit syrah czy cabernet sauvignon.
Plamy z czerwonego wina na białym obrusie lub jasnej koszuli są wyraźnie widoczne i trudno się ich pozbyć, ale jest to możliwe. Świeże plamy najłatwiej wywabić przy użyciu soli, mąki ziemniaczanej, pianki do golenia i wody gazowanej. Jeżeli ślad zdążył już na dobre zaschnąć i się zestarzeć, mogą sprawdzić się takie rozwiązania, jak woda utleniona, soda oczyszczona, spirytus wymieszany z wodą czy szare mydło.
Jest 16 produktów.
