Słodkie wino hiszpańskie – i ogólnie rzecz ujmując hiszpańska sztuka produkcji wina – ma bardzo długą historię. Nie bez przyczyny mówi się, że Hiszpania należy do wielkiej światowej czwórki na rynku winiarskim, obok Włoch, Francji i Niemiec. Unikalna topografia, ale też niespokojna i burzliwa historia powodują, że w Hiszpanii wino jest napojem niemalże narodowym
Odkrycia archeologiczne i badania enologiczne wykazały, że winorośl rosła na terytorium Hiszpanii już 2,5 miliona lat temu, choć jej uprawa zaczęła przebiegać w sposób zorganizowany mniej więcej na 4- do 3 tysięcy lat przed naszą erą. Pierwsze udokumentowane informacje pochodzą z XI wieku, kiedy kupiecki lud Fenicjan założył na południowo-zachodnim wybrzeżu Hiszpanii miasto Kadyks. Było to mniej więcej w XI wieku przed naszą erą. Już wtedy powstały rozległe winnice, ponieważ gleby oraz klimat były zbliżone do tych, jakie Fenicjanie znali z rodzimego Środkowego Wschodu. Intensywnie rozwijał się wtedy handel winem, które transportowano w glinianych amforach.
Niewielka wysokość nad poziomem morza, wysokie temperatury i żyzne gleby predestynowały słodkie wino hiszpańskie, ponieważ takie szczepy uprawiały się najlepiej i przynosiły wyjątkowo bogate zbiory.
Teren zajęty przez Fenicjan stopniowo przeszedł w ręce Kartagińczyków, a następnie starożytnych Rzymian. Terytoria obecnej Andaluzji i Tarragony stanowiły największe, rzymskie winnice. Po Rzymianach kontrolę nad terytorium Hiszpanii sprawowali Celtowie, którzy kontynuowali rozwój praktyk winiarskich. Lokalna gospodarka przeżyła jednak gwałtowne załamanie wraz z nadejściem panowania Maurów, którzy począwszy od 711 roku zakazali produkcji znakomitej większości wina. Taka sytuacja utrzymywała się aż do czasów Rekonkwisty.
Kiedy Maurowie pod koniec XV wieku zostali zdetronizowani, Hiszpania na powrót stała się potęgą na rynku produkcji wina, które było w potężnych ilościach eksportowane m.in. do Wielkiej Brytanii. Popularnością cieszyło się przede wszystkim słodkie wino hiszpańskie.
Jako ciekawostkę warto wskazać, że w celu ograniczenia utleniania wina wynaleziono wtedy „tinajas”. Były to obszerne gliniane naczynia o wąskim wlewie, który ograniczał do minimum kontakt cieczy z powietrzem, a dodatkowo był zasłonięty ciężkim wiekiem. Warto wspomnieć, że do XVIII wieku Hiszpanie nadal wykorzystywali starorzymskie metody winifikacji, które okazały się na tyle skuteczne, że można było wdrażać je przez 2 tysiące lat!
W Hiszpanii występuje wiele obszarów na których produkowane jest wino. Które spośród nich słyną z wytwarzania słodkiej odmiany trunku? Są to m.in.:
Do hiszpańskich apelacji (określanych tam jako D.O., Denminatio of Origin) zalicza się m.in. Rioja, Priorat, Costers del Segre. Zwłaszcza ta ostatnia apelacja oferuje bardzo szeroki wybór alkoholi.
Hiszpańskie wina słodkie stwarzają ogromną przestrzeń do degustacji. Najlepiej będą smakowały w towarzystwie deserów, świeżych owoców i lekkich przystawek. Niektóre gatunki ze względu na swoją słodkość mogą zastąpić nawet deser, jak np. słynne muszkaty. W niewielkich ilościach podaje się je jako aperitif mający zaostrzyć apetyt na danie główne.
Z kolei wina półsłodkie ze swoją zbalansowaną strukturą uzupełnią słono-ostry smak dań kuchni azjatyckiej, ostrych serów oraz przekąsek, jak słynne hiszpańskie tapas.
Jest 5 produktów.
